"නෑ තාම නම් එයා එන්නෙ අයිතියක් නැතුව. අනේ මන්ද.. සමහර විට අයිතිකාරියක් වෙන්ඩත් ඉඩ තියෙයි" - උත්පලා :: ඈ ආදරයේ දෙවගන වූවාය [6 කොටස]

පාසල් වාර විභාග ඇරඹීමට ප්‍රතම පවත්වන විශේශ දේශන මගහැරීම පිලිබදව මම කනගාටු නොවීමි. මන්දයත් එයින් ලැබෙන ඵලදායීත්වය ඉතා මද බැවිනි. අක්කාද, අම්මාද, තාත්තාද මෙසේම සිතීම නිසා මට සැලසුනු සෙත අපමණය. එහෙත් එදින නිවසට යන අතරේ මම උත්පලා ගැනද කල්පනා කලෙමි. ඈට යන්නට සිදු වනු ඇත, විකාරයකි. ඈ කැමති නැත. එහෙත් ඇගේ මව කැමතිය.  එය අසාදාරණය. කෙසේ වුවද අක්කාට මේ ගැන කියා ඈට කැමැති දේ කරන්නට අවස්තාව සලසා දීමට මට සිතුනි. කිමදැයි නොඅසන්න දයාබර පාඨකය, මම එසේ සිතුවෙමි!

මා නිවසට යන විටත් අක්කා පන්ති ගොස් නැවත් පැමිණ සිටියාය. උසස් පෙළ කලා විශයන් හැදෑරූ ඇයට එතරම් ද්ගු වේලාවක් පන්ති වල රැදී සිටීමට සිදු නොවිනි. ඒවා පැයක් ජෝක් කර අනිත් පැය නෝට් දෙන පන්තිය. අක්කා සාලයේ කකුල් දෙකත් පුටුවක් උඩ තබාගෙන සංගීත වැඩසටහනක් නරඹමින් සිටී. මම ඈට මා ආ බව කියා කාමරයට ගියෙමි. නාකියාගෙන, දහවලට කෑම කා අනතුරුව මම පාඩම් කලෙමි. අක්කා කතාවට අල්ලා ගැනීමට හොදම අවස්තාව උදාවන්නේ ඈට පේන්නට ටිකක් මහන්සිවී පාඩම් කල විට බව මම දනිමි. සුපුරුදු පරිදි අක්කා සවා හතරට පමණ කාමරයට එබිකම් කර,

"මල්ලී තේ හදන්නද?" යි ඇසුවාය.

"හාකෝ" මම කීවෙමි.

ඈ යලිත් ආවේ සුපුරුදු බිස්කට් ටින් එකත් මගේ තේ එකත් රැගෙනය. 

"ආ මේං"

"ඔන්න ඔහෙන් තියන්ඩකො"

"බීල ඉන්නව මේක, නිවිල තියෙන්නෙ හොදටම"

"අක්ක බිව්වද?"

"හ්ම්ම්ම්"

"මේ"

"ඔව්?"

"ප්‍රශ්නයක්"

"මොකක්ද? ඈ? ගනන් ටික හදල ඕනද? නෝට් එකක් ලියල ඕනද? පුහ්! හිතේ ඇති කොරගන්ඩ"

"නෑ එහෙම එකක් නෙවී"

"එහෙනම්? කසාද බදින්න ඕනද?"

"නෑ බං"

"එහෙනම්"

"උත්පලා......."

"අහා! උත්පලා..... ඇයි ඒකි බැන්නද? ගැහුවද? නැතනම්...?"

"නෑ නෑ... එයා අක්කට කියන්න කිව්ව"

"මොකක්ද?"

"එයාට සෙමිනාස් වලට ය්න්න බැරිලු අක්කේ" මා පැවසුවේ පුංචි දුක්බර මූනක් මවාගෙනය. අක්කා මා දෙස බලා සිනහ වූවාය.

"ඉතින් මට මොකක්ද කරන්න කියන්නේ?"

"මේකයි, ඔයා කියන්න ඕන උත්පලාගෙ අම්මට ඔය සෙමිනාස් වලින් වැඩක් නෑ කියල"

"එතකොට?"

"උත්පලා කීව එයා ඒ දවස් ටිකේ මේ පැත්තෙ එනව කියල, ඔයාගෙන් මොනවද අහගන්ඩ තියෙයි කීවෙ"

"අහ්! පව් නේද මල්ලියේ?"

අක්කා කීවේ අමුතු මුහුණක් මවා ගෙනය. මට ඇල්ලුවේ නැති එම බැල්ම මොකක්දෝ පුංචි සැකයක පෙරනිමිත්තක්දැයි මට සිතුනි.

"ඔව් ඔව්! ඔන්න එයා කියන්ඩ කීව. මම කිව්ව. එච්චරයි ඈ"

"මේ"

"ඇයි?"

"කියනව මට, ඒ කෙල්ල මෙහෙ එනවට ඔයා ඇයි ඔච්චර කැමති?"

මම උඩ ගියෙමි. හෑ!!!!!

"නෑ අක්කෙ! මගෙ කැමැත්තකුත් නෑ, අකමැත්තකුත් නෑ. අනික එයා මගෙ යාලුවා. අක්කගෙත්. නෙහ්? ඉතින් එයාට මෙහෙ එන්න අයිතියක් තියෙනවනේ"

"නෑ තාම නම් එයා එන්නෙ අයිතියක් නැතුව. අනේ මන්ද........ සමහර විට අයිතිකාරියක් වෙන්ඩත් ඉඩ තියෙයි"

කියූ අක්කා ඔච්චම් සිනහවක් පා තේ කෝප්පයද රැගෙන පැන දිව්වාය

මම ඈ සොයා නොගියෙමි. අක්ක කිව් ඇනුම්පදය මට තේරුනේ විනාඩි ගනනක් ගතවූ පසුය. උත්පලා සහ මම වචනයේ පරිසමාප්ත අර්තයෙන්ම හොද යහලුවන් වීමු. එකිනෙකාගේ දුකේදී සැපේදී ලගින් සිටීම හැරුණු කොට වෙනත් කිසිවක් අප කර නැත. අක්කා මෙය තේරුම් ගත් ආකාරය මටද අවබෝද නොවේ...... ඕන වස්තරයක් කියා මම පාඩම් කරමි.....

එදින අක්කා නැවත් මට හමු වූයේ සවසය. මම ඇගෙන් මොකක්දෝ රසාස්වාද පාඩමක් අහගනිමින් සිටියෙමි. නිවසේ බෙල් එක වැදුනි. ඒ අම්මා හෝ තාත්තා වන්නට බැරිය. මන්ද ඔවුන්ගේ ආගමනයට තවර්හ් හෝරාවකටත් වඩා කාලයක් තිබේ. 

"මල්ලි බලනවකො ක්ව්ද කියල"

මම ඉදිරිපස දොර විවර කලෙමි. ඔබට සිතාගත හැකිද? එහි වූයේ උත්පලාය.

"දසිත්"

"ඒයි! මොකෝ මේ හවස් වෙලා මේ පැත්තෙ?"

"ශුහ්! අහන්නෙ මොකෝ අයිතියක් තියෙන්වනේ එන්න:"

මළා! මේකිත් මට චාටර් කරනවනේ. මා අක්කාට කිසිත් නොකිවානම් හොදය. අනුමානයක් නැත අක්කා උත්පලාට කෝල් කර ඇත.

"හා හා එනවකො ඇතුලට, මැට්ටි"

"කෝ දසිත් අක්ක, එයා මට කිව්ව එන්න කියල මොකක්ද සිංහල පේපර් එකක් දෙන්න කියල. අපේ අම්මත් දැන් ඒවි මෙහෙ මාව එක්ක යන්න. මම අම්මට කිව්ව වැඩ ඇර්ල එනගමන් මාව එක්ක යන්න කියල මෙහෙන්"

"අර ඉන්නෙ අක්කනම්"

අක්කා කොතරම් කපටිද? එක ගලෙන් කුරුල්ලො දෙන්නයි. මාවත් චාටර් කර, මගේ කලිසම පා කර හැර, අනතුරුව ඈ විසින්ම උත්පලා ඉල්වූ උදව්ව ඉටු කරන්නට යයි. 

මම අක්කා වෙත නැවත ගියමි. අක්කා උත්පලා අතට ප්‍රශන පත්‍රයක් දී, මා දෙස බලා කුප්ප හිනාව පා අනතුරුව මට පාඩම නැවැත්වූ තැන සිට නැවත ඇරඹුවාය. මගේ සිත තිබූයේ පාඩම තුල නම් නොවේ. අක්කා මීලගට කරන්නට යන දේ පිළිබදවය!!!!


---------------------------------------------------------------------------------

ඉතිරිය පසුවට.............

---------------------------------------------------------------------------------